Over Carolien

Eenvoud is het duur bevochten stempel van de meester

Ik ben een creatieve, vrije geest en gedreven lichaamswerker met een sterke rechter- én linkerhersenhelft. Ben dol op eenvoud. Maar oef, dat heb ik echt moeten bevechten. Lang was ik gegijzeld door onopgeloste zaken in mijzelf + ons familiesysteem. Ik heb een hoeveelheid opleidingen gevolgd van heb-ik-jou-daar; ik had er wel een huis van kopen kopen. Of in ieder geval een vette bolide. Maar ja. Materie heeft mijn hart niet persé. Deels studeerde ik zoveel uit onverdunde nieuwsgierigheid. Maar er was ook pure noodzaak, plus een verlangen naar ‘heropvoeding’ slash ‘unlearning’. Pas later zag ik dat alles, in de kern, steeds over hetzelfde was gegaan. Tja. Je kunt een film niet halverwege evalueren.

Opleidingen

Met mijn afgeronde studie Engels doe ik nauwelijks iets maar ik gebruik des te meer alle ‘best practices’ uit – onder andere – deze gevolgde opleidingen: Phoenixopleidingen, Stembevrijding, Tantra, Systemisch Werk, Transactionele Analyse, NLP, Mindfulness, Meditatie in Actie, Wheel of Consent. Daar ervaarde ik dat alles wat met Embodiment te maken heeft je linea recta in contact brengt met je zelfgevoel. Een ‘eenvoudiger’, duurzamere route naar waarachtig krachtig worden bestaat er niet. Samen met veel coaching, intervisie & supervisie – waar ik een heel goed oog heb ontwikkeld voor waarachtige leraren met een doortimmerde visie die ze voorleven – ben ik wel op aarde geland de afgelopen 10 jaar, waarvan de laatste 5 jaar het in een stroomversnelling ging.

Toegewijd

Ik ben een bovenmatig toegewijde leerling, ik weet zeker dat dat geholpen heeft. Over eenvoud gesproken: kort van stof op papier, ben ik nooit. Ik kan mijzelf tekstueellengtetechnisch wat lastig beteugelen. Omdat ik ook niet aan alles wil werken in mijn leven (joe) en mijn onvolkomenheden ook in mijn package-deal zitten (joe) doe je het er maar mee, met die longreads van mij. Of niet, je hoeft dit niet te lezen, immers. Er is van alles geschreven hier: van hoogte- tot dieptepunten.

Kernkwaliteiten

Creatief. Ik ben geweldig creatief. Niet alleen in de zin van ‘kunstzinnig’ maar ook in het vinden van allerlei oplossingen. Je kunt het zo gek niet bedenken of ik kom met iets voor de dag om van A naar B te komen via D, H en dan Z.

Doortastend. Ik doorzie patronen razendsnel, kan verbanden leggen in no-time en ontwar kluwen waar je bij staat. Verwar dit niet met het hebben van een hoop parate kennis, trouwens, want ik heb een slecht geheugen. Dat hoort bij mijn neurodiversiteit en ervaar ik als een handicap.

Talig. Ik vind het een sport om precies de goede woorden te vinden voor ervaringen. Ik ben ook gek op andere talen. Ik houd van kwinkslagen, taalgrapjes en lees heel graag virtuozen als Paulien Cornelisse, Ingmar Heytze, Tjitske Jansen, Japke-d Bouma en knik zo ongeveer bij elke zin van Bas Heijne ‘ja’.

Empatisch. Ik heb een joekel van een hart, kan me met veel gemak verplaatsen in anderen en/of mij voorstellen hoe het zou zijn om in hun schoenen te lopen. Lang dacht ik dat die bovengemiddelde sensitiviteit me ‘zwak’ maakte. Ik durfde lang niet toe te geven dat harde woorden door mijn ziel snijden als vlijmscherpe messen, ik dierenleed niet aan kan zien en dat ik van heel veel onrecht in de wereld onverbiddelijk van slag raak. Maar neem mijn gevoeligheid weg en je slaat precies de essentie weg van wie ik ben.

Zachtmoedig. Van nature ben ik een zachtmoedig mens. Ik ben graag in stilte, dan kom ik misschien wel helemaal tevoorschijn. Voor de mensen die mij kennen vanuit mijn werk, beamen dit helemaal. Dit betekent niet dat ik niet kordaat en niet voortvarend zou zijn. Want dat ben ik beslist. Het kan echt: én zacht én stevig tegelijk zijn.

Schaduwzijden

ADHD. Dit is echt een vloek en een zegen. Ik kan heel lang 100 ballen in de lucht houden en ook nog met gemak. Maar als ik onverhoopt emotioneel getroubleerd ben, word ik wat chaotisch en ongestructureerd in het contact. Dit is niet mijn ‘natuurlijke staat’ van zijn, maar het is wel iets waar je tegen moet kunnen.

Ongeduldig. Als ik iets in mijn hoofd heb, heb ik het niet ‘in mijn kont’ zoals mijn vader vroeger zei. Dat betekent dat ik eigenlijk nooit iets ‘lang laat liggen’ of eindeloos zaken wik en weeg. Ik kan goed voelen en ik weet wat ik wil. Ik maak makkelijk een beslissing. De keerzijde is dat ik ook kan drammen.

Vurig. Tot slot ben ik behalve water, ook echt vuur. Ik kan vuurspuwen als de beste, vooral als het over onrecht gaat (mensenleed, dierenleed) of wanneer ik zelf besodemieterd word. Dat maakt echt de activist in mijn wakker. Soms moet ik mijzelf dan echt temperen om niet meteen de barricaden op te gaan en luidkeels te laten horen hoe be-la-che-lijk ik de gang van zaken van XYZ vind.

Een mens is niet zomaar een verhaal, zelfs niet zomaar een boek, maar een hele bibliotheek.

Biografie

Er was eens… een idyllisch dorpje in Friesland waar een klein blond meisje geboren werd, als 3e kind in een gezin. Het was 1967. We woonden 5 jaar op dat platteland en verhuisden toen naar een ander, drukker deel van Friesland, waar ik tot mijn 18e mijn tijd doorbracht met spelen met vriendinnetjes, stoer in bomen klimmen en met veel plezier naar school te gaan. Wat me als adolescent vooral aantrok was sport (atletiek, tennis), muziek (gitaar, zang), avontuur (kamperen, reizen op de bonnefooi), creativiteit (schrijven, fotografie) en vooral: mijn vrienden. Ik was een lieve en delicate ‘rebel’ – maar altijd ‘with a cause’.

Studeren en werken

Op mijn 20e dacht ik dat ik oud genoeg was om de wereld te veroveren. Ik nam een ‘tussenjaar’ (dat heette toen nog helemaal niet zo, trouwens) en ging overal en nergens heen. Nepal, India, Indonesië, Maleisië, Thailand, Vietnam en ik woonde en werkte ik een paar jaar in het buitenland (Santorini, Griekenland; Lausanne, Zwitserland; Santa Cruz, Verenigde Staten) en ondertussen voltooide ik mijn studie Engels in Groningen. Ik weet eerlijk gezegd helemaal niet hoe ik mijn diploma in die 4 jaar heb behaald, maar op de een of andere manier is me dat toch gelukt. Ik verdeelde mijn tijd onhandig tussen landen, passies en verplichtingen en deed natuurlijk daardoor uiteindelijk alles 50%. Tussen mijn 25e en 40e jaar leefde ik een ogenschijnlijk succesvol leven. Het zag er best goed uit aan de buitenkant: werken bij A-werkgevers, veel geld verdienen, competitief hard werken, veel feesten en maar opscheppen met collega’s hoe goed we waren. Maar in werkelijkheid voelde ik me vastzitten, omdat ik me gesplitst voelde tussen wat ik dacht dat anderen van mij nodig hadden en wat ik zelf uit het leven wilde halen. Ik liep met het ene voetje in de pas van de verwachtingen van anderen en het andere voetje deed ik mijn eigen zin, stilletjes. Mijn bonte achtergrond met die kleurrijke carrière (waar ik uiteindelijk veel beter presteerde dan mijn professor destijds voorspelde) was toch behoorlijk de moeite waard. Ik werkte als docent op middelbare scholen (4 jaar hier, hier) en consultant / trainer / coach (14 jaar, hier, hier, hier & zelfstandige).

“Hope deferred makes the heart grow sick”

Toen ik in 2009 besloot dat ik, na 2 jaar gewerkt te hebben als consultant bij Krauthammer International als gedragstrainer/coach, Zelfstandige wilde worden, was dit het begin van een diepe transformatie op alle fronten in mijn leven. Want als je de volledige vrijheid hebt om díe dingen te bereiken die voor jou het belangrijkst zijn en je neemt 100% verantwoordelijkheid voor je eigen leven, onthult de waarheid zich vanzelf. En als je eenmaal de waarheid ziet, kun je het gewoon niet niet meer zien. Twee grote wensen loste ik in.

Eerste wens

Ten eerste werd ik verschrikkelijk verliefd op het idee om documentairemaker te worden. Dit was de tijd om alles te combineren wat me dierbaar was: schrijven, filosofie, muziek, poëzie, psychologie en het vertellen van betekenisvolle verhalen. Dus ging ik naar de filmschool in 2012. Voordat ik zou beginnen met regisseren, wilde ik starten met met waarvan ik denk waar elke regisseur zou moeten beginnen: het leren bedienen van camera, geluid en montage om elk aspect van het filmmaken te leren kennen. Ik gebruik dat filmwerk ook om naar zelfactualisatie te streven. Het is een soort therapie om mezelf te uiten. Inmiddels, 10 jaar later, staat die carrière volgens wens op de rit.

Tweede wens

De tweede wens was om de tantra-opleiding te gaan volgen. Want tantramassages bleken voor mij helend, krachtig en onvergelijkbaar met wat ik al die jaren ervoor had geprobeerd te bereiken via yoga, mindfulness of energiewerk. Tantra versloeg het allemaal. Ik wilde deze goede ervaringen zo graag doorgeven. Ik bleek ‘gouden handen’ te hebben volgens de docent en cursusgenoten.  Ik ben sindsdien op een missie voorzichtige, niet doelmatig geladen, aanraking de wereld in te zetten. Zo ontstond HeartPepper. En van daaruit ontstond weer Aanraaktherapie.

Van amateur naar professional

Langzaam ben ik van een amateur in een goede professional veranderd. Bovendien kwam ik tot het besef dat meerdere diploma’s te hebben behaald in andere disciplines dan deze twee vakken eigenlijk een voordeel is. Ik heb de mogelijkheid om mijn talenten te ‘group-huggen’ met mijn 20+ jaar werkervaring. Het is gewoon allemaal een kwestie van hoe je naar de dingen kijkt. Net als goede wijn, voel ik nu hoe mijn huidige werk een kunst is die steeds fijnbesnaarder wordt door mijn levenservaring. Mijn hedendaagse heterogeniteit is het resultaat van wat ik doe met existentiële worstelingen: ik verander het in nieuwsgierigheid, dus in plaats van me belast te voelen, leer ik. Radicale eerlijkheid en zelfreflectie maken deel uit van mijn dagelijks leven. Ik denk ook dat ik een echte ‘Renaissance Soul‘ ben: ik ben nieuwsgierig, leergierig, avontuurlijk en getalenteerd in meer dan één ding. Op dit moment ben ik er zeker van dat wanneer ik ooit zal terugkijken op mijn leven er niet teveel niet-restitueerbare tijd verloren is gegaan in voltooien van andermans dromen.

Levenswijze

Er zijn een paar dingen die me interesseren sinds mijn kindertijd: ik ben vooral geïnteresseerd in vooruitgang, zelfverbetering en weet dat de elasticiteit van onze intelligentie, talenten en vaardigheden sterk wordt beïnvloed door onze manier van denken en onze overtuigingen. Nog iets: hoe meer ik mijn hart volg, hoe luider het spreekt. Naast bovenstaande, heb ik plezier in schilderen, zing ik in een klassiek koor, houd ik van slow food, naar het oudste arthouse / theater in Amsterdam gaan, lange afstand wandelen met vrienden en bijna alles dat D.I.Y. omvat (van het repareren van mijn eigen computer tot het maken van m’n eigen havermelk). De ‘kunst van het leven’ fascineert me, dus naast het voeden van mijn geest (ik lees de krant elke dag, lees nog papieren boeken en ik stop nooit met studeren), verzorg ik ook mijn lichaam. Ik eet 90%% plantaardig, wandel elke dag (om van stress af te komen en mijn lichaam te voelen), ik stopte ‘cold tofu’ met roken en sinds een mede-boeddhistische meditatiebeoefenaar me vertelde dat je, in plaats van elke avond wijn te drinken, beter af en toe ‘mindfully drunk’ kunt worden iedere zoveel maanden, drink ik geen alcohol.

Geen hokje

Dus, als je me in een ‘hokje’  probeert te plaatsen, kom je snel bedrogen uit. Er is er zeer waarschijnlijk niet één. Ik geloof niet dat wij mensen hard genoeg zijn afgesteld om voortdurend ons eigenbelang te laten prevaleren, dus naast deze werkzaamheden als ZZP-er werk ik ook af en toe als vrijwilliger: jaarlijks in het Tuschinski theater op ‘t IDFA, als fotograaf voor UNICEF en een aantal jaar organiseer ik mede het kinderprogramma van Plum Village (het boeddhistische retraite centrum van Thich Nath Hahn) in Frankrijk.

Mijn liefste gedicht

Do not love half lovers
Do not entertain half friends
Do not indulge in works of the half talented
Do not live half a life
and do not die a half death
If you choose silence, then be silent
When you speak, do so until you are finished
Do not silence yourself to say something
And do not speak to be silent
If you accept, then express it bluntly
Do not mask it
If you refuse then be clear about it
for an ambiguous refusal is but a weak acceptance
Do not accept half a solution
Do not believe half truths
Do not dream half a dream
Do not fantasize about half hopes
Half a drink will not quench your thirst
Half a meal will not satiate your hunger
Half the way will get you no where
Half an idea will bear you no results
Your other half is not the one you love
It is you in another time yet in the same space
It is you when you are not
Half a life is a life you didn’t live,
A word you have not said
A smile you postponed
A love you have not had
A friendship you did not know
To reach and not arrive
Work and not work
Attend only to be absent
What makes you a stranger to them closest to you
and they strangers to you
The half is a mere moment of inability
but you are able for you are not half a being
You are a whole that exists to live a life
not half a life” – Kahlil Gibran

Nu, je ziet het: ben echt zo’n trainer/coach aan wie niets mankeert! Kom er maar ‘s om! Verder, om mijn naam van een vat vol tegenstellingen eer aan te doen: onderbroekenlol is bij mij niet fout, flauwe memes op Facebook zijn wél om te gieren en last but not least: lachen om jezelf is ontzettend heilzaam. Daar kan geen geleide meditatie tegenop.

Biechten

Zo. En nu heb ik wel genoeg gebiecht. Er moet ook wat te raden overblijven. Ik wilde nog zo mijn best doen om mijzelf een beetje mysterieus neer te zetten op internet, omdat mensen dan kunnen denken dat ik het helemaal voor elkaar heb in het leven! Dat ben ik nu wel hardhandig om zeep aan het helpen. Ik stop!

Aho, Namaste, Love & Light ? Doeg! Carolien

Niets is lager dan censureren wat men niet begrijpt.

Vier grondbeginselen

Ik werk steevast met deze vier grondbeginselen in onze ontmoeting.

Een mens is geen verhaal, geen boek, maar een bibliotheek

Eerst wat context. We oordelen allemaal over elkaar. Het is een utopisch beeld om te vooronderstellen dat we oordeelloos zouden kunnen zijn. Het is én-én: we kunnen voorspellingen doen doordat we situaties en mensen kunnen inschatten (dat in de volksmond tegenwoordig al snel een ‘oordeel’ heet maar ik zou dat liever ‘gezond inschattingsvermogen’ noemen). Met die kwaliteit onderscheiden we gevaar van niet-gevaar, kunnen we uitstekend zien of de boef met de hamer in zijn hand ons komt overvallen. Stel je eens voor dat we dát niet zouden ‘be-oordelen’. Maar tegelijkertijd staat het ons dus onnoemlijk in de weg als we op oordelen blind varen. Dan komen we in het land der aanames terecht. In mijn werk zie ik mensen altijd in hun context met anderen, in relatie tot hun geschiedenis, in contact met hun onverwerkte lessen én hun moed en draagkracht. De héle bibliotheek dus.

De onderstroom in elk contact bepaalt de dynamiek

“De golven zijn de dagen,
de dagen van het jaar.
En het lijkt of zij vertellen.
hoe het ons vergaat.
Maar de onderstroom
die niemand ziet
bepaalt de richting
op elk gebied.”

Stef Bos zong het al. Niets voor niets werk ik veel met Radicale Eerlijkheid, voorkant/achterkant en help ik mensen hun schaduwzijdes in het licht te brengen. Zonder dat blijft de onderstroom de dynamiek in het contact bepalen en zijn alle interventies tot helderheid krijgen, zinloze pogingen. Om niet aan de oppervlakte te blijven schampen, moeten er emotionele risico’s genomen worden. Zonder dat gaat het niet. Dus…

Hoe meer emotioneel risico we nemen, hoe veiliger het tussen ons wordt

Moedig zijn. Eerlijk zijn over jezelf en je eigen gedrag. Durven zeggen: ja, zo doe ik dat. Dat is behulpzaam in onze persoonlijke groei. Je moet daarbij in staat zijn om ongemak te kunnen verdragen. Risico’s nemen, het laten gieren van de spanning door je lijf. Daar zit het léven.

Openheid beschermt beter dan een hard pantser

We hebben allemaal een masker. Dat heeft zich ontwikkeld. Kennis hebben van dat masker, zodat je het ook af kunt zetten, helpt enorm in het contact met jezelf en de ander. Hoe meer zelfkennis, hoe beter je je patronen kent, hoe gezonder emotionele uitwisseling wordt tussen jou en je collega’s, partner, kinderen. Met iedereen.

Helderheid in afspraken

Easy going. Dat typeert me. Maar waar ik niet easy-going in ben, zijn onze zakelijke afspraken. Dit werk is écht liefdeswerk: een liefdesverklaring aan het leven. Maar het is geen liefdewerk oud papier. Dat betekent dat er ook een zakelijke kant is, die is samengevat in de Algemene Voorwaarden. Daar staat bijv. in wat we doen als je je betalingsverplichting niet kunt nakomen, of waar je aan gehouden bent als je afzegt, of wat we doen als ik zelf ziek ben. Regels voelen misschien niet ‘fijn’; ze zijn echter vooral bedoeld om onze reis samen duidelijk en daarmee emotioneel veilig te maken. Zo weten we van elkaar waar we ja tegen zeggen. Ik hoop natuurlijk dat jij nooit afzegt en jij hoopt dat ik nooit ziek ben. Maar als het gebeurt dan ga ik er vanuit dat je ze kent en er akkoord mee bent. 

In de media